เป็นใครก็ต้องชอบ เมื่ออยู่ๆ คนที่คุณรักที่ไม่ค่อยจะทำอะไรหวานๆ ซึ้งๆ ให้แต่กับทำเซอร์ไพรส์ในวันแห่งความรัก ซึ่งวันนั้นมันเป็นอะไรที่ซึ้งจริงเมื่อวันวาเลนไทน์มาถึง วรรณก็ไปทำงานตามปกติที่ห้างแห่งหนึ่งขอไม่ระบุชื่อห้างนะค่ะวันนั้นเรากะบ่าย ซึ่งหมายความว่าเมื่อเข้ากะบ่ายก็ต้องเลิกงานดึกถึง 4 ทุ่ม ตอนไปทำงานก็เห็นเพื่อนที่ทำงานได้ดอกกุหลาบกันคนละดอกสองดอก บางคนได้เป็นช่อก็มี และที่เห็นเยอะสุดนั้นก็คือช็อกโกแลต ซึ่งวรรณก็ได้มาเหมือนกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมวรรณถึงไม่ได้ดอกกุหลาบเหมือนคนอื่นเค้า เพราะเขารู้ว่าเรามีแฟนแล้ว คนที่จะให้ดอกกุหลาบเราก็ต้องเป็นแฟนเราเอง ในใจก็คิดหวังว่าแฟนเราจะมาให้ดอกกุหลาบเซอร์ไพรส์เราไหมน้า แต่คิดๆ ไปนิสัยแฟนเรามันคงไม่มาหลอกมันไม่เคยให้ความสำคัญเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้หรอก เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนกระทั่งถึงเวลากลับห้อง แฟนเราก็มารับตามปกติระหว่างทางก็ชวนกันไปกินข้าวดูหนังกัน ซึ่งแฟนเรามันก็นั่งเงียบและก็ตอบเออออห่อหมกซึ่งตอนนั้นเราก็รู้สึกเซ็งๆ ที่แฟนเราไม่มีอะไรให้เราเลย แต่เราแอบซื้อช็อกโกแลตไว้ให้กะถึงห้องจะเอาออกมาให้ เมื่อมาถึงหน้าห้องปกติแล้วมันจะเป็นคนไขประตูห้องเข้าไปแต่นี่มันบอกว่าให้เราไขเพราะกุญแจมันหยิบยาก พอเปิดประตูไปเท่านั้นแหละ น้ำตาไหลเลย คือเซอร์ไพรส์มากไม่นึกว่าแฟนเราจะทำให้ถึงขนาดนี้ เราคบกันมา 5 ปี ปีนี้เป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์มาก เพราะปีก่อนๆ ก็ได้แต่กุหลาบทุกปี และหลังจากนั้นวรรณก็รีบเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะถ่ายรูป และออกไปหาอะไรกินกัน ในวันนั้นก็ทำให้วรรณรู้ว่าเขาใส่ใจเราเหมือนกันนะ เพราะสิ่งที่แฟนวรรณทำให้เขาทำด้วยใจของเขาจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่วรรณประทับใจมากค่ะ
